Lachen

Ik zou hier veel over kunnen schrijven. Technisch gezien geeft lachen geestelijk een “kik”.
Er komen namelijk bepaalde hormonen vrij zoals endorfine en adrenaline. Deze hormonen
verzachten pijn er zorgen voor lichamelijk welbevinden.

Weet u dat er nergens zo weinig gelachen wordt als in het ziekenhuis. Het is allemaal ellende en nog eens ellende. Humor is ver te zoeken. Mijn succesvolle revalidatie heb ik deels te danken aan de humor en aan gewoon lachen.

Het nadeel van humor is dat mensen niet meer zo serieus nemen en gaan denken van dat wel allemaal niet zo ernstig zal zijn.

Therapeuten hebben veel met me gelachen. Ze waren daarom vaak bereid net een beet meer voor me te doen. Ik had ze nodig, o zo nodig. Ze gaven me de kennis hoe ik bepaalde fysieke handelingen weer kon doen, kon aanleren, hoe ik weer kon lopen, mijn handen etc. gebruiken.
Met lachen kon ik vergeten, vergeten al mijn fysieke tekortkomingen. Het leerde me alles te
relativeren en dat elk mens, hoe perfect ook, wel iets heeft wat ze niet lukt. Goed het waren bij mij een paar dingets meer…………

Per toeval heb ik eens met een groep mensen met een dwarslaesie koffie gedronken. Ik heb daar “humor” gezien, het cynisme in hun ogen, hun problemen, de treurnis, de pijn. Maar ook
hun lachen hun mooie lachen. Is dit een grap of om te huilen? Is er iemand die hen benijd?
Wie zou er met hen zou willen ruilen?

Ze huilden, ze lachten.

Ze kunnen het dragen, ze kunnen het dragen met hun lach……………………….