2 niet van 12

Ik zag je daar zo zitten.
Tranen op je wangen.
Hevig verdriet om het verlies van je dierbare.
Ik kon het niet.
Het verdriet in het niet voor de hoeveelheid leed.
De schaarse plezierige momenten tegenover een lawine van vervelende.
De dierbare slechts een onderdeel.
Een puzzeltje van mijn jeugd.
Het onrecht, het misbruik daardoor mij.
Maar je ziet het niet.
Slechts bloedverwantschap daardoor plichtsbesef.
Wat eigenlijk niet is want je was een onschuldig kind.
Je kind zijn ontnomen door hen waarvoor je nu verdriet hebt.
Laat los datgene waar anderen ooit voor gekozen hebben.
Moeder van 2 niet van 12.
Ik loop in het donker,
Ik tast in het duister voor datgene wat je gemaakt heeft.
Wat mij gemaakt heeft.
Regen in mijn hoofd.
Vraag niet om begrip voor de dezelfde verhalen.
Het is een leugen.
Wat heeft het je gebracht?
Laat nu eindelijk vallen,
Laat het los…