Ground zero

Ik sta in New York op ground zero waar het WTC gebouw heeft gestaan.
Troosteloze herinnering aan het enorme ingestorte gebouw en de vele doden na de aanslag.
Verderop staat een rode motor.
Symbool van mijn vrijheidsgevoel.
Ik voel een enorme zware rugzak op mijn rug.
Rechts van mij komt een grote groep demonstrerende mensen.
Luid schreeuwend met spandoeken.

VRIJHEID!!!

Links van mij verschijnt de ME om de demonstrerende groep uiteen te slaan.
Langzaam ontstaat om mij heen een vechtende schreeuwende massa mensen.
Overal stenen, gummiknuppels, huilen en bloed.
Ik laat de rugzak langzaam van me af glijden op,

op ground zero.

Langzaam loop ik door de vechtende mensenmassa.
De vechtende partijen gaan zwijgend uiteen en laten me voorbij.
Ik ga op de motor zitten.
Even geen leuzen, geen anti, geen voor of tegen slechts een muur van stilte.
Ik druk op het grijze startknopje.
Grommend komt de machine tot leven.
Ik rijd aan met mijn rugzak achterlatend tussen de vechtende partijen op………

mìjn Ground zero …