Ezel

Die mateloze drang om alles maar te willen weten wat er maar te weten valt.
Het moeten erkennen van de mijn beperkingen.
De absolute willekeur van mijn hersenen of iets behouden blijft of niet.
Mijn hersenen als een enorme speeltuin waar alles mogelijk is.
Niet de beperking van wetenschap of moraal.
Voel me als Pinokio die in dat luilekker land kwam waar kinderen
niet hoefden te leren of te werken.
Alleen spelen en snoepen.
Uiteindelijk veranderde Pinokio in een ezel en werd hij verkocht aan een circus.
Misschien verander ik ook wel in een ezel?
Loop ik rondjes in de piste.
De dompteur laat zijn zweep knallen.
En doe ik mijn kunstje.
Het publiek zal applaudisseren.
En zij?
Zou ze ook applaudisseren?
Of zou ze voor me huilen?
Voor die ezel die slechts ezel blijft.
Ondanks,
Ondanks zijn inspanningen te ontstijgen uit zijn “ezeldom”…