Motorperikelen.

Leuk woord: perikelen.
Eerder nostalgie.
Kwam ‘n zondag van een vriend; lekker weertje.
Uuuh, dacht ik.
Donkere wolken pakten zich samen.
Ik denk; ik haal het nog net.
Net niet dus.
Alsof God een container water over me heen kieperde.
Nou had ik het toch al niet zo met die God.
Nu voor eeuwig bevestigd.
Lekker zo’n leren motorpak.
Eerst voel je zo’n druppel, naja druppel, stroompje water,
achter in je nek sijpelen.
Hetzelfde voel je in je motorlaars.
Dan, last but not least,
voel je nattigheid in je kruis.
Ook hebben ze nog geen ruitenwissers uitgevonden
voor je motorhelm.
Vizier, open, dicht, open,
snottebel.
Och, een beetje handig slurpen.
Gelukkig zijn Engelsen regen gewend.
Want die Engelsman onder mijn kont onverstoorbaar.
Water of geen water de drie cilinder helemaal in zijn element.
Maar goed motorperikelen, uuuh, nostalgie……