Erkenning.

Zoals jullie weten heb ik een boek geschreven.
Een boek over mijn ongeluk en mijn hersenletsel.
Wat artsen als onmogelijk beschouwden.
Mijn herstel.
Door hen toegedicht aan “wonder”.
Nuh, takken hard werken en een plan hebben.
Eigenlijk over veel, heel veel, creativiteit beschikken.
Zoek en zocht een stukje erkenning daarvoor.
Weinig van de wetenschap.
Jullie kennen beslist Erik Scherder.
Komt bijna wekelijks op TV.
Ja een zeer leuke, aimabele en kundig man.
Toch stoor ik mij me meer en meer aan hem.
Wat hij zegt over hersenletsel heb ik al 30 jaar geleden bedacht.
Sterker, heb die wetenschap omgezet voor mijn herstel.
Biedt Scherder, de wetenschap, iets tastbaars voor herstel?
Oplossingen?
Blijft bij interessant doenerij op TV of anderszins.
Het is dan leuk, heel leuk om toch een beetje,
voor mij erkenning te krijgen.
Dedicom, een organisatie die boeken maakt voor blinden.
Heeft mijn boek ingesproken en is nu te beluisteren als luisterboek!
Als ik het beluister denk ik, nu niet bescheiden, best goed,
best goed geschreven.
En nee en ik verdien er geen cent aan zoals Scherder wel doet.
Hij kan er heel goed van leven.
Maar weet u na mijn dood laat ik iets tastbaars achter;
oplossingen…….