Eén minuutje

De dokter gaf hem nog twee maanden te leven.
Twee maanden!
Wat zou hij allemaal nog gaan doen in die twee maanden?
Al zijn geld opnemen van de bank en de bloemetjes flink buiten gaan zetten?
De reis maken die hij altijd heeft willen maken?
Alles doen wat hij ooit had willen doen en wel nu!
Wat een cliché.
Iedereen zou dat zeggen als hij of zij nog maar twee maanden te leven had.
Maar weet eigenlijk iemand hoe lang hij of zij nog heeft?
Misschien heeft hij/zij nog maar één minuutje en wordt dan getroffen door de bliksem.
Of krijgt een hartstilstand.
Als u zou weten dat u nog één minuutje had, wat zou u doen in dat minuutje?
60 hele seconden lang?
In een fractie moet u een keuze maken.
Uw geliefde, kinderen of misschien wel de hond nog een kus geven.
En dan floep het lichtje is uit…
Weet u, bij mij ging floep het lichtje uit.
Het werd me niet even netjes van te voren verteld.
Gewoon plots; lichtje uit.
Ik kon niet even bedenken wat ik in de mij nog resterende tijd zou gaan doen.
Zelfs niet voor een van de meest basale dingen als afscheid nemen.
Wat een voorrecht eigenlijk als iemand je verteld dat je nog maar 2 maanden hebt.
Niet meer die onzekerheid van wanneer het gaat gebeuren.
Je kunt in alle rust afscheid nemen van je geliefden.
Misschien een knalfeest geven.
Niet te uitbundig want je erven zullen echt niet hun hele erfenis willen opdrinken.
Als je iets na te laten hebt natuurlijk.
Toch, mijn lichtje ging plots uit.
Zoals het uit ging, ging het helaas niet zomaar weer aan.
Kan ik dat uitleggen?
En dan hoe ik weer hersteld ben.
Kan ik dát uitleggen?
En zou iedereen dat dan kunnen?
Zeker weten.
Gewoon door te leren een keuze te maken als je nog maar 1 minuutje te leven had…