Witte Reiger.

Vanmorgen op de dijk langs de Maas.
Heel sierlijk,
vloog hij.
Zeldzaam, zo’n witte Reiger.
Althans; ik zie hem niet zo vaak.
Meestal een grijze.
Net zo statig.
Toch anders.
Is nou zo’n “witte” het zwarte schaap van de Reigers?
Wel eenzaam zo alleen in het wit.
Waar zou de rest zijn?
Naar Afrika of zo?
Is hij één van honderden en is hij slechts verdwaald.
Tom-tom stuk of zoiets.
Weet je ik voel me soms als een witte Reiger.
In het land van mensen met een hersenletsel.
De rest allemaal grijs.
De overtuiging dat ze nooit meer sierlijk vliegen.
Eigenlijk die enorme angst want ze zouden eens kunnen vallen.
Alles spreekt ook tegen; het zou niet meer mogelijk zijn.
Dan het bewijs van een enkeling.
Ik vlieg.
Ja ik ben meermaals op m’n “plaat” gegaan.
En geloof me: en nog.
Het weegt niet op tegen weer te vliegen als een witte Reiger…