De dood van de Irish Lady

Ze danste, danste.
Ik keek naar haar in de Irish pub.
Ze viel.
Neer in haar oneindigheid van haar verlangen.
Ik wilde haar tot leven wekken.
Maar ze wil niet.
Haar tijd is verstreken.
Maar toch,
ik heb moeite met de dood.
Het is zo definitief.
Er is geen sprankje meer.
Iets om voor te strijden.
Ik krijg het er niet uit.
Zij.
Voor mij blijft het moment.
Ik geef me over,
over aan de herinnering.
Ze ziet het niet.
Dat stukje,
stukje LEVEN…..